Nee, deze blog gaat niet over kaas. Al had dat best gekund, want ik ben gek op kaas. Bij 48+ denk je snel aan kaas, dat snap ik, maar in dit geval bedoel er mijn leeftijd mee. En dat is wezenlijk anders. Hoewel…. het getal zegt iets over de hoeveelheid vet en vocht in de kaas, die nog wel eens redelijk overeen zou kunnen komen met mijn eigen vetpercentage 🙄.
Vorige week ben ik 48 geworden. En ondanks dat ik er al 2 jaren aan de ‘verkeerde kant’ van de 45 op heb zitten, klinkt het dit jaar ouder. Want waar 40 het nieuwe dertig is, heb ik dat gevoel bij 50 helemaal niet. 50 is 50. Klaar. Niet langer een veertiger, maar gewoon een halve eeuw. Ik heb nog 2 jaar om aan het idee te wennen. Normaal gesproken vind ik het een beetje ergerlijk, dat gezeur over leeftijd. Waarom doe ik het dan toch? Dat komt door het verjaardagscadeau dat ik van man en kinderen kreeg….
Normaal gesproken vind ik het een beetje ergerlijk, dat gezeur over leeftijd. Waarom doe ik het dan toch? Dat komt door het verjaardagscadeau dat ik van man en kinderen kreeg….
Het cadeau
Het dansje is eigenlijk al jaren hetzelfde. Enige tijd voor de grote datum vindt er heimelijk app-contact plaats tussen man en kinderen. Kind moet ik eigenlijk zeggen, want het trekken van de portemonnee is voor de jongste 2 meestal hun bijdrage in de feestvreugde.
Dochter en man doen hun best om mij te verrassen. En dat lukt elk jaar. Meestal bevat het cadeau een verwen- en een functioneel aspect. Dan nu het cadeau wat behoorlijk wat losmaakte. Het verwendeel bestond uit een afspraak met een krullenkapper. Heel goed over nagedacht. Want ook dat is het gevolg van mijn leeftijd: door een veranderende hormoonhuishouding zijn de krullen die ik als puber had ineens weer terug! Leuk, maar aangezien ik niet zo’n ster ben met make-up en haarstyling, is het erg fijn dat iemand mij voor gaat doen hoe ik die bos onder controle moet houden……
Toen ik het functionele cadeau uit z’n verpakking haalde, was ik even met stomheid geslagen. Ik wist niet goed of ik nu moest huilen of lachen. Gebeurt me niet vaak. Verrast hadden ze me zeker, dat leed geen twijfel. Waar ik wel over twijfelde was of ik het wel leuk vond. Ik dacht zelfs heel even: ‘het echte cadeau zal zo wel komen’. Maar nee, dit wás het echte cadeau…..
Mijn gezin heeft mij dit jaar verrast met een elektrische voetenwarmer en warmhouddeken. Eigenlijk heel goed bedacht, want ik heb het altijd koud. Maar ik moest wel even iets wegslikken. Want ondanks dat ik in mijn hoofd nog geen 48 ben, hou ik mijn gezin blijkbaar niet voor de gek, die hebben me, zij het zachtjes, met mijn neus op de feiten gedrukt.
Je bent zo oud als je je voelt
De eerste grijze wenkbrauwhaar lijkt al eeuwen geleden en het moment dat iemand me ‘mevrouw’ noemde kan ik me niet eens meer heugen. Tijdens de eerste lockdown ben ik gestopt met mijn haren te laten verven, zodat ik nu, ruim 1,5 jaar later, volledig grijs door het leven ga. Ik heb nog nooit zoveel complimenten gehad. Over m’n haar dan 😉
Oud worden is iets wat tussen de oren zit. Sommigen gedragen zich op hun 25e al als een bejaarde en sommige bejaarden gedragen zich alsof ze nog 25 zijn. Ik kies voor het laatste. Zolang ik niet in de spiegel kijk en etalageruiten negeer, voel ik me nog steeds 25. Over het algemeen gedij ik hier prima bij. Behalve als ik cadeaus krijg die gewoon passen bij mijn échte leeftijd.
Maar wat is eigenlijk mijn échte leeftijd? 48 toch? Niet helemaal. Naast de chronologische leeftijd, de tijd verstreken sinds je geboorte, is er de biologische leeftijd: de staat waarin je lichaam zich bevindt, of hoe oud je écht bent. Volgens sommige studies voorspelt de biologische leeftijd beter hoe lang je nog te leven hebt dan de chronologische (bron: eoswetenschap.eu).
De proef op de som
Nieuwsgierig geworden naar mijn biologische leeftijd, besloot ik een test te doen. Dit is de uitkomst:
Je lichaam is vier jaar jonger dan jij!
Ik weet niet goed hoe ik dat moet duiden. In het licht genomen dat ik me al 23 jaar 25 voel, is deze uitkomst een behoorlijke tegenvaller. Dan maar eens kijken of de uitgebreidere uitleg me wat positiever kan stemmen:
- Met mijn peervormig lijf heb ik minder kans op ouderdomsziektes zoals hartkwalen en diabetes
- Ik slaap als een roos, volgens de experts heb ik daarom minder rimpels dan leeftijdgenoten die slechter slapen
- Kleine mensen (ik ben 1.65m) hebben vaak een gezonder gestel
- Ik heb de opstatest (vanuit kleermakerszit opstaan) goed volbracht. Blijkbaar een goede graadmeter voor het aantal jaar dat je lichaam nog meegaat
- Alcohol drink ik af en toe en roken doe ik niet. Goed voor de cellen in mijn lichaam, die verouderen daardoor minder snel
Dat klinkt allemaal een stuk positiever dan ‘slechts’ 4 jaar jonger. En eerlijk is eerlijk, ik heb natuurlijk best wel wat signalen gehad, de jaren na mijn 25e verjaardag:
- Zo was het door mijn lengte niet nodig om de stofzuigerslang uit te schuiven. De laatste tijd wél.
- Als ik online mijn geboortedatum moet invullen, moet ik steeds verder naar beneden scrollen
- Overal in huis liggen leesbrilletjes
- Als ik me verbaas over spontane spierpijn, realiseer ik me dat ik de dag ervoor alleen maar het terras heb aangeveegd
Ouder worden is een voorrecht
Je lichaam verandert gewoon, of je dat nu wilt of niet. Je kunt er heel lang tegen vechten. Het is raar om te vernemen dat hoe je je van binnen voelt, niet overeenkomt met hoe je er uit ziet. Ook wel een beetje beangstigend. Hoewel de mannen onder ons een streepje voor hebben; de meeste mannen worden mooier naarmate de jaren gaan tellen, over vrouwen wordt dit niet snel gezegd.
Bovenstaande is natuurlijk gewoon maar onzin. Tuurlijk, ik verfoei die vetrolletjes die ik vroeger nooit had echt wel en als ik mijn ouder wordende huid vergelijk met die van jongeren, zie ik ook wel verschil. Maar ouder worden is ook een voorrecht. Iets waar we dankbaar voor moeten zijn. Die grijze haren, die betekenen dat we herinneringen hebben gemaakt. Die rimpels, die geven alleen maar aan hoeveel we gelachen hebben. Dus kom op; laat die grijze haren wapperen en geniet van het leven!