Vorige week is onze dochter 21 geworden.
Een bijzondere leeftijd. Een ‘kroonjaar’. Volwassen ben je in ons land bij het bereiken van de 18-jarige leeftijd, wettelijk onafhankelijk ben je pas met 21. Een mijlpaal dus, eentje die het vieren waard is! En dat hebben we gedaan, zij het in een wat aangepaste vorm vanwege de Corona-maatregelen.
Enige tijd geleden vroeg ze ons of wij als (stief)ouders haar ‘21 diner’ wilden verzorgen. Pardon; wat voor een diner?
Blijkbaar is het 21 diner een traditie die vooral bekend is onder studenten. Het idee is dat je je studievrienden uitnodigt om te komen dineren bij je ouders thuis, zodat ze ook jouw leven buiten het ‘studentenleven’ leren kennen. Leuke bijkomstigheid voor de 21-jarige student: ouders koken, serveren en, heel belangrijk, financieren het geheel.
Nu is het zo dat er aan dat diner nogal wat ‘voorwaarden’ kleven, zoals bij veel studententradities. En o wee als je daar als ouders, die het studentenleven al jaren achter zich hebben gelaten, aan wilt tornen!
Meedenken is niet gewenst, ouders zijn er ‘slechts’ voor de uitvoering. Het sponsoren van de boodschappen en het openstellen van je huis geeft je als ouders geen enkel recht om je te bemoeien met het feestje. Het gezegde ‘wie betaalt, bepaalt’ gaat hier zeker niet op!
De ingrediënten voor een geslaagd diner
Om van het 21 diner een fantastische avond te maken, moet het uit een aantal vaste elementen bestaan. De gastenlijst, het thema, de dresscode, de uitnodiging en het element dat waarschijnlijk de meeste discussie oplevert: het menu.
De gastenlijst
Als meisje nodig je alleen meiden uit en als jongen zit je aan tafel met jongemannen. Hoewel deze traditie steeds meer losgelaten wordt omdat het 21 diner ook populair aan het worden is onder niet-studenten. In principe nodig je net zoveel vrienden uit als je wilt, maar het is wel fijn dat de prille 21-jarige een beetje rekening houdt met degenen die het diner moeten organiseren en vooral uitvoeren. De Corona-maatregelen hebben in dit geval voor ons beslist; het werd een bescheiden clubje.
Thema en dresscode
Zoals bij alle bijzondere feestjes, is het ook bij het 21-diner ‘not done’ om in je casual outfit te verschijnen. Afhankelijk van het gekozen thema (want Tokkie is ook een thema), doet iedereen z’n best om tiptop aan tafel te zitten. Al was het alleen maar om de kiekjes van die avond ‘Instaproof’ te laten zijn…… Uiteraard steekt niemand de jarige naar de kroon. Dat moge duidelijk zijn.
De uitnodiging
De uitnodiging is het startsein voor de voorpret. Al surfend over het web vind je legio voorbeelden van studenten die je voor gingen, dus ideeën genoeg. Als je een beetje handig bent met ontwerpprogramma’s zoals Canva, dan is het zo gepiept.
En dan….. HET MENU
Hoe makkelijk alle voorgaande stappen ook waren, het menu bleek het element te zijn dat de meeste stress opleverde. Ondanks dat het gekozen thema (Kerst) veel keuze aan gerechten overliet, bleken de gasten redelijk divers te zijn qua eetgewoonten en voedselallergieën.
Dat was een uitdaging… geen vlees/vis voor de vegetariërs in het gezelschap, geen ingrediënten die een reactie konden uitlokken bij mensen met een lactose-intolerantie en een compleet ander menu voor iemand die de pech heeft voor álles allergisch te zijn. Puzzelen dus….. tenslotte wil je het iedereen naar de zin maken. Het kwam er uiteindelijk op neer dat we voor het relatief kleine gezelschap 3 varianten van het menu serveerden.
Oh ja….. HET BOEK
Minstens zo’n grote stressfactor als het menu, is Het Boek. Niet voor de organisatoren maar voor de gasten. Het boek is een dingetje. Het begint als een leuk idee maar groeit uit tot een monster. Want hoe goed onze studenten ook zijn in plannen en multitasken, de tijd haalt ze altijd in.
Het boek is in het geval van de vriendengroep van onze dochter een fotoalbum. Al maandenlang worden alle foto’s van de 21-jarige to be die verstuurd zijn via Whatsapp, Insta, Snapchat of welk platform dan ook waar ze elkaar vinden, zorgvuldig veiliggesteld voor HET BOEK. Het aandeel baby- en kinderfoto’s die ouders en familie aanleveren maken het naslagwerk compleet.
En als al die foto’s dan zijn geprint en ingeplakt, dan moet het boek ‘rond’. Rond in de vriendengroep waarna iedereen zijn persoonlijke verhaaltje toevoegt. En dat is superleuk voor de jarige, maar een crime voor de schrijvers. Want hoe origineel je ook bent, als jij als een van de laatsten in het boek schrijft, dan is de kans zeer groot dat je in herhaling valt. En als je denkt dat je het boek eindelijk kunt sluiten, roept er altijd wel iemand: ‘ik moet er ook nog in!’.
De nasleep
Het toetje is geserveerd, de vriendengroep wordt steeds luidruchtiger en het krat met lege flessen wijn steeds voller. De stemming zit er goed in! Bij de dames dan.
Wij als enigszins brakke ouders zijn al uren in touw om onze 21-jarige een topavond te bezorgen. Terwijl de meisjes zich vermaken met afspeellijsten van artiesten uit hun middelbare schooltijd of zelfs daarvoor proberen wij de chaos in de keuken te herstellen. Zetten wij de vaatwasser voor de derde keer die avond aan. Ruimen wij de tafel af, vegen we etensresten in de groene container en proosten we uiteindelijk zelf ook op een geslaagde avond.
Omdat wij in de keuken zitten, wanen de meiden zich onbespied in de woonkamer. Ik krijg een brok in mijn keel als ik om het hoekje kijk en ze allemaal wat houterig op de geïmproviseerde dansvloer zie bewegen. Stuk voor stuk zijn het geweldige meiden.
Ik ken ze al vanaf dat ze twee turven hoog waren en tussen de middag tosti kwamen eten. Of tijdens hun tussenuren op mijn bank hingen omdat wij naast de school woonden. Ze zijn me allemaal even lief. Ze hebben haar een onvergetelijke avond bezorgd. Maar als ze voor de zoveelste keer een nummer van K3 selecteren, denk ik stiekem: ‘en nou allemaal optiefen!’