Ik dreigde verstrikt te raken in een net van marketingbullsh*t.
Ik keek naar anderen. Deed wat zij deden. Als beginnende ondernemer was ik doodsbang om op te vallen. Dus herkauwde ik taaie marketingmodellen die ik in een versleten linnen tasje met me meesleepte. De inhoud vond ik allang niet meer interessant, maar ik was gewend geraakt aan het tasje. Ik creëerde wel content, maar lekker veilig, wilde niet opvallen. En vooral niet laten merken dat ik ‘maar wat deed’.
Op zoek naar veiligheid dreef ik af richting de massa. Ik zwom een net van comfort in en gedurende een korte periode verstopte ik me aan de rand van het net, waar het touw houvast bood door alle ‘marketingtalk’ die er aan kleefde. Ik aanschouwde de experts. Met een groot netwerk, gave klanten en veel omzet. F*cking hell, dat wou ik ook!
Ik nam de tijd om elk stukje van het net te inspecteren. Deinend op de kabbelende golven van succes, was ik vastbesloten míjn stukje succes te claimen. Maar hoe meer ik inspecteerde, hoe vaker ik verdikkingen in het touw voelde. Gerepareerde stukjes net. Knoopjes die ervoor zorgden dat het één geheel leek, maar die niet konden verhullen dat het net breekbaar was. Dat het middel om succes mee te vangen niet onverwoestbaar was.
Tegelijk met deze ontdekking kwam ook het besef; de experts doen ook maar wat. Maar ze lopen er niet mee te koop. Toch zijn ze er. Mensen die net als ik denken; ik doe maar wat. Een gedachte die maakt dat je bang bent om betrapt te worden, door de mand te vallen. Dat je het niet doet zoals iedereen het doet.
Toen ik deze gedachte voorlegde aan Laurens Kraaijenbrink, zei hij: ‘Maar je doet toch ook gewoon maar wat?’
Oké, dat is niet direct wat ik wilde horen. Toch heeft hij gelijk. Ik doe ook maar wat. En dat is niet erg. Want zoals Laurens het vandaag in zijn nieuwsbrief zegt:
“Prachtige creatieve meesterwerken zijn zelden het resultaat van iemand die heel hard iets geweldigs probeerde te gaan zitten maken, maar veel vaker van iemand die z’n schouders ophaalt en denkt: ik maak gewoon wat, en als ’t echt kut is: who cares?”
Natuurlijk ken ik alle trucjes, regels en modellen; de marketingprincipes. Ik geloof er alleen steeds minder in. Ik schrijf zonder die geïsoleerde principes en formules, die een boodschap manipuleren en een tekst vol E-nummers creëren. Dat is oké als anderen dat willen, ik wil dat niet.
Mijn teksten zijn de biologische variant; ik pas menselijkheid toe, geen regels.
Achter mijn ‘ik doe maar wat’- houding schuilt veel meer. Er zit een vangnet achter. Voor mijn klanten, omdat ik altijd mijn best doe. Bedrijven krijgen het beste van mij. En dat zijn authentieke teksten die recht doen aan hun klanten, maar ook aan henzelf.
*******
🙋♀️ Hi ik ben Suus, freelance copywriter zonder marketingbullsh*t. Ben je op zoek naar een authentieke manier om je klanten te bereiken? Reageer dan op deze post of DM me. Doorsturen = fijn.