Precies een jaar geleden stond ik enigszins nerveus voor de draaideur van de Kamer van Koophandel. Ik ging het echt doen. Zelfstandig worden. Ondernemer zijn. Eigen baas. Met lichte twijfel zette ik de laatste stap die de navelstreng tussen mij en een loondienstfunctie doorknipte. Zou ik het kunnen? Moet ik toch niet….? Wat als?
Een klein kwartier later draaide de deur de andere kant op en had ik een van de meest gefotografeerde papiertjes in m’n hand: mijn KVK-inschrijving! Met nog steeds een wat verhoogde hartslag en ruim 50 euro lichter stond ik op de parkeerplaats. Alleen. En nu?
Nu moest ik een ander pad gaan bewandelen dan het geijkte. Dat oude, ingesleten pad was ik immers zó zat? Ik wilde toch spanning, uitdaging en vooral geen geestdodende taken meer? Ik wilde toch laten zien wie ik écht ben en niet wie iemand vindt dat ik moet zijn?
Het Hallelujah-moment
Hoe belandde ik daar eigenlijk, op een parkeerplaats op het Kennispark Twente, met een kostbaar mapje onder m’n arm geklemd?
Daar was een pandemie inclusief ontslag voor nodig. Dacht ik voorheen nog dat al die systemen, beslissingen en collega’s waar ik zo tegen aan liep te trappen, niet functioneerden; ik had het mis.
Mijn onvrijwillige werkloosheid dwong mij daar eens goed over na te denken. En in de spiegel te kijken. Een beetje zelfreflectie (heel eng) deed mij inzien dat het allemaal prima functioneerde, alleen niet mét mij. Onbewust wilde ik geen deel uitmaken van een soort collectief bewustzijn dat voortkabbelt. Ik wilde mijn ziel en zaligheid ergens in kunnen steken. Alleen niet in de functies die ik tot nu toe had uitgeoefend.
En we noemen haar: Suus copy & content
Die ziel en zaligheid steek ik nu wel in mijn eigen bedrijf. Suus copy & content voelt als een onderdeel van mij. Binnen een paar maanden als zelfstandig copywriter ervaarde ik wat ik al die jaren in loondienst miste; passie!
Geen dag is hetzelfde, weg met de sleur. Ik sta vol energie op en ik heb gewoon zín om te beginnen! Weg met het uitstellen van de werkdag door zo langzaam mogelijk naar kantoor te fietsen.
Weg met op m’n tong bijten omdat ik eigenlijk iets in iemands gezicht wil laten ontploffen maar uiteindelijk kies voor een vaag antwoord waar niemand iets aan heeft. Weg met het gevoel dat anderen mij een streber en een betweter vinden.
Ik leerde de kunst van het ombuigen:
- Kritisch is niet langer lastig maar betekent dat ik in staat ben het grotere geheel te zien.
- Ongeduldig betekent dat ik snel tot de kern van de zaak kom en niet eindeloos blijf hangen in details.
- Liever niet zelf praten maar luisteren is juist een gave: niet míjn verhaal, maar dat van mijn klant is belangrijk.
Na 1 jaar ondernemen:
- Heb ik meer zelfkennis dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden
- Weet ik dat ik zoveel meer kan dan ik zelf altijd dacht
- Ben ik gegroeid als ondernemer, partner, moeder en mens
- Heb ik nieuwe waardevolle contacten opgedaan
- En ben ik vooral dankbaar voor alle klanten die vertrouwen in mij hebben
Ik heb geleerd dat alles een reden heeft. Alle keuzes die ik maakte, waren precies nodig om te komen waar ik wil zijn. Om mij persoonlijk te kunnen ontwikkelen, moest ik eerst een aantal dingen leren.
Niet altijd leuk, soms ronduit frustrerend, maar het heeft me gebracht waar ik nu ben. Elke ervaring blijkt op de vorige aan te sluiten. Dat zag ik destijds niet, omdat ik niet gelukkig was. Nu ik ervaar wat werkgeluk is, zie ik eindelijk het grote plaatje!
Wil jij gebruik maken van de positieve vibes die dit intense geluk met zich meebrengt ;)?
Laat mij dan jóuw verhaal vertellen. Helder, lekker leesbaar en precies waar je doelgroep om vraagt. Oh, en wie jarig is trakteert… dus als je nu een kennismakingsgesprek plant, trakteer ik op koffie met gebak!