๐๐ฆ๐ต ๐ฑ๐ช๐ฆ๐ฑ๐ฆ๐ฏ ๐ช๐ณ๐ณ๐ช๐ต๐ฆ๐ฆ๐ณ๐ต ๐ฎ๐ฆ. ๐๐ฆ๐ต ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ๐ด๐ต๐ฆ๐ฎ๐ต ๐ช๐ฏ๐ฎ๐ช๐ฅ๐ฅ๐ฆ๐ญ๐ด ๐ฅ๐ฆ ๐ฆ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ญ๐ฐ๐ป๐ฆ ๐ฌ๐ญ๐ข๐ข๐จ๐ป๐ข๐ฏ๐จ ๐ท๐ข๐ฏ ๐๐ฏ๐ฏ๐ฆ-๐๐ช๐ญ. ๐๐ฐ๐ฆ๐ธ๐ฆ๐ญ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ต ๐ด๐ค๐ฉ๐ถ๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ช๐ด ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฆ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ช๐จ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฑ๐ช๐ฆ๐ฑ. ๐๐ฌ ๐ฌ๐ช๐ซ๐ฌ ๐ฐ๐ฏ๐ฐ๐ฑ๐ท๐ข๐ญ๐ญ๐ฆ๐ฏ๐ฅ ๐ฐ๐ฎ๐ฉ๐ฐ๐ฐ๐จ ๐ฐ๐ฎ ๐ฅ๐ฆ ๐ญ๐ฐ๐ค๐ข๐ต๐ช๐ฆ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐จ๐ฆ๐ญ๐ถ๐ช๐ฅ ๐ต๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ฑ๐ข๐ญ๐ฆ๐ฏ. ๐๐ฆ ๐ด๐บ๐ฎ๐ฎ๐ฆ๐ต๐ณ๐ช๐ฆ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ท๐ฆ๐ณ๐จ๐ฆ๐ฆ๐ญ๐ฅ๐ฆ ๐ด๐บ๐ด๐ต๐ฆ๐ฆ๐ฎ๐ฑ๐ญ๐ข๐ง๐ฐ๐ฏ๐ฅ ๐ธ๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ต ๐ด๐ญ๐ฆ๐ค๐ฉ๐ต๐ด ๐ฐ๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ณ๐ฐ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ถ๐ฅ๐ฆ, ๐ฎ๐ฆ๐ต๐ข๐ญ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ข๐ฌ. ๐๐ฌ ๐ป๐ช๐ฆ ๐ฉ๐ฆ๐ฎ ๐ด๐ต๐ฆ๐ฆ๐ฅ๐ด ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ต๐ถ๐ฌ๐ซ๐ฆ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฅ๐ฆ๐ณ ๐ป๐ข๐ฌ๐ฌ๐ฆ๐ฏ, ๐ฆ๐ณ ๐ฐ๐ฏ๐ต๐ด๐ต๐ข๐ข๐ฏ ๐ป๐ฆ๐ญ๐ง๐ด ๐ด๐ค๐ฉ๐ฆ๐ถ๐ณ๐ต๐ซ๐ฆ๐ด ๐ช๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ฑ๐ญ๐ข๐ง๐ฐ๐ฏ๐ฅ๐ฑ๐ญ๐ข๐ข๐ต. ๐๐ฆ ๐ฃ๐ข๐ฌ ๐ฉ๐ข๐ฏ๐จ๐ต ๐ฃ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐๐ฏ๐ฏ๐ฆ-๐๐ช๐ญ. ๐๐ฏ๐ต๐ด๐ฑ๐ข๐ฏ๐ฏ๐ฆ๐ฏ ๐ญ๐ฆ๐ถ๐ฏ ๐ช๐ฌ ๐ข๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ณ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณโฆ
Bovenstaand scenario vindt niet echt plaats, behalve in mijn hoofd. Mijn gedachten lijken soms een eigen leven te leiden en zijn behoorlijk onvoorspelbaar.
โจ
Mijn gedachten kleuren mijn dag. Ze springen van de hak op de tak, van lief naar onaardig en van grappig naar vernietigend. Ze zijn er altijd, non-stop. Uitzetten is onmogelijk. Zolang ze mijn dagen kleuren als een peuter met nieuwe stiften, is er geen vuiltje aan de lucht.
Geef je die peuter zoโn dikke, zwarte permanent marker, krijgt het verhaal ineens een hele andere wending. Ontdaan van elke sprankeling, kleurloos en saai.
โจ
Nare gedachten slurpen energie en brengen niks. Ze laten je een pad bewandelen dat zo ingesleten is dat je het met je ogen dicht kan lopen. Zonder te struikelen. Ik weet waar het pad eindigt. Het loopt dood. Aan het eind staat een dikke muur. Als een futloze cavia met vitamine C-tekort duw ik tegen de muur in de hoop dat er toch ergens een poortje open gaat. Maar nee, de enige mogelijkheid is teruggaan over dezelfde donkere weg. Nรณg een keer door de duisternis.
๐
Moet ik dan de hele dag alleen maar proberen aan leuke dingen te denken? Nee, dat helpt niet. Wat wรฉl helpt: inzien dat mijn donkere gedachten niets waard zijn als ik er geen aandacht aan schenk. Zolang ik er geen energie in steek, verliezen ze langzaam hun kracht.
๐
Wat ik wel moet doen: accepteren dat ze er zijn. Want je denkt wat je voelt, en dat mag er zijn. Ik ben ook gewoon mens, met mijn beperkingen en imperfecties. Ongekunsteld en uniek. Mijn imperfecties mogen er zijn. Dit is wie ik ben. Zo maak ik verbinding, met familie, vrienden of klanten. Verbinding door mezelf te zijn. Met af een toe een nare gedachte.
๐๐ฎ๐ข๐ณ๐ฎ ๐ซ๐ช๐ซ ๐ฅ๐ฆ ๐ช๐ฎ๐ฑ๐ฆ๐ณ๐ง๐ฆ๐ค๐ต๐ช๐ฆ๐ด ๐ช๐ฏ ๐ซ๐ฆ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฉ๐ข๐ข๐ญ? ๐๐ด ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฌ๐ฆ๐ฏ๐ช๐ด๐ท๐ฐ๐ญ๐ญ๐ฆ ๐ฃ๐ฐ๐ฐ๐ฅ๐ด๐ค๐ฉ๐ข๐ฑ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ซ๐ฐ๐ถ ๐ฃ๐ฆ๐ญ๐ข๐ฏ๐จ๐ณ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐จ๐ฆ๐ญ๐ช๐ฌ๐ต๐ฆ ๐ฃ๐ณ๐ข๐ฏ๐ฅ ๐ด๐ต๐ฐ๐ณ๐บ? ๐๐ฆ๐ฆ๐ฎ ๐ฅ๐ข๐ฏ ๐ค๐ฐ๐ฏ๐ต๐ข๐ค๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ ๐ฐ๐ฑ. ๐๐ฌ ๐ป๐ฐ๐ณ๐จ ๐ฆ๐ณ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ซ๐ฐ๐ถ๐ธ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฉ๐ข๐ข๐ญ ๐ป๐ช๐ค๐ฉ ๐ฏ๐ฆ๐ด๐ต๐ฆ๐ญ๐ต ๐ช๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฉ๐ข๐ณ๐ต ๐ท๐ข๐ฏ ๐ซ๐ฐ๐ถ๐ธ ๐ฌ๐ญ๐ข๐ฏ๐ต. ๐๐ข๐ฏ๐ถ๐ช๐ต ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ช๐ฏ๐จ.