Een onverwachte middag met mijn dochter. Dat gebeurt niet meer zo vaak, sinds ze in Rotterdam studeert. Gisteren appte ze: ‘Morgen kom ik naar Enschede.’ Vandaag slenteren we samen de stad in, zonder doel. Zij is gek op shoppen, ik geniet van haar enthousiasme.
Ze leeft heel bewust. Denkt goed na over haar rol in de maatschappij. Ze eet geen varkensvlees en vegan producten zijn voor haar net zo normaal als de Knorr Wereldgerechten voor mij toen ik zo oud was.
Wat ze minder bewust doet, is kleding kopen. Dat is bijzonder, want ze stemt ‘groen’, is goed op de hoogte van de situatie in de wereld en is begaan met minderheden. Toch stapt ze vrolijk de Primark binnen, trekt een shirtje uit een rek en hangt het vervolgens terug met de woorden: ‘Jeetje, 10 euro, wat duur!’
𝙁𝙖𝙨𝙩 𝙛𝙖𝙨𝙝𝙞𝙤𝙣
Ik vraag haar waarom ze, met haar bewuste manier van leven, kiest voor fast fashion. Een van de meest vervuilende industrieën ter wereld. Enigszins beschaamd geeft ze toe dat ze dit soort kleding liever ook niet koopt, maar dat haar studentenbudget haar ertoe dwingt. Liever koopt ze eerlijk voedsel én betere kleding. Maar ze moet keuzes maken.
En dat begrijp ik. Zij behoort tot de zogenaamde ‘pechgeneratie’ die de dupe is van de mislukte pilot met het leenstelsel. Ten opzichte van studenten met een basisbeurs, loopt haar groep gemiddeld zo’n 13.000 euro mis (bron: Erasmusmagazine.nl).
Met een schuld die twee keer zo hoog is als die van basisbeursstudenten, gestegen collegegeld en woekerprijzen voor een studentenkamer, kan deze generatie amper het hoofd boven water houden. Geen wonder dat ze keuzes maakt waar ze zelf niet achter staat.
𝙑𝙞𝙣𝙩𝙖𝙜𝙚 𝙛𝙖𝙨𝙝𝙞𝙤𝙣
Ik hou haar een alternatief voor; tweedehands kleding. Na een eerste ‘jak, nee!’ wil ze wel met me mee naar binnen. ‘Voor jou, niet voor mij’. Ik kies een vintageshop met een hippe inrichting en dito uitstraling. Eenmaal binnen groeit haar enthousiasme. Ze ziet merken die ze wel graag wil dragen, maar verder dan een shirtje uit het laatste-van-het-laatste rek komt ze vaak niet.
Ondanks dat ik niet weet of de kleding van de merken in deze tweedehands kledingwinkel fair fashion (gemaakt met respect voor mens en natuur) is, voelt het wél beter. Vintage fashion, ongeacht het merk, is sowieso duurzamer dan fast fashion omdat bij hergebruik minder nieuwe hulpbronnen aangesproken worden.
Vroeger had vintage fashion een slecht imago, tegenwoordig is het hip. En dat zag zij ook. Er liepen veel mensen van haar leeftijd rond, leuke vlotte meiden en een enkele jongen. En ik, zei de gek
Eindstand: 3 mooie kledingstukken, passend in een studentenbudget. Vintage is hot!