Dan kap ik er wel mee

Ik blog over copywriting, content marketing, tekstschrijven en zelfstandig ondernemerschap.
Maar ook over dingen die mij bezighouden, die ik heb meegemaakt of zaken die me verwonderen.

Deze zin staat boven mijn blogpagina. En deze zin is de reden dat ik al een tijdje geen blog meer heb geschreven. Tenminste, voor mezelf. Voor mijn klanten ram ik er per week zo’n 3 à 4 uit. Hoewel dat nergens op slaat, want zinnen verschijnen helemaal niet onder een rammend ritme op je scherm.

Maar de realiteit is saai om te lezen. Ik staar eerst naar een leeg scherm. Vervolgens raadpleeg ik Google. Ik neus bij de concurrent rond om te kijken hoe zij het doen, ik vergelijk de aanpak van mijn klant met die van de andere spelers in de branche. Dan pas krijgen de eerste zinnen vorm. Zinnen worden alinea’s en alinea’s worden een blog. Die ik vervolgens met rust laat en op een later tijdstip bijschaaf. Dat is de realiteit. Maar dat beeld spreekt niet tot de verbeelding. Een Suus die op haar toetsenbord zit te rammen en de ene tekst na de andere eruit pleurt wel. Toch?

Blog over je expertise!

Goed, wat is er nou mis met die zin? Precies de woorden die ik heb doorgehaald. Die woorden zorgen er voor dat ik al een tijdje tegen het schrijven van mijn eigen blogs aanhik. Want als beginnend ondernemer slurp je als een reiger in een overvolle kikkerpoel alles naar binnen wat ook maar enigszins over jouw vakgebied gaat. En dan lees je overal: ga bloggen over je expertise. Show je kennis! Laat zien wat je waard bent!

Alle tips zeggen dus; blog over je expertise. Maar weet je wat het is, ik ben de hele dag al met die expertise bezig, voor anderen. Op het moment dat ik even voor mezelf bezig ben, dan heb ik daar geen zin meer in. Dan wil ik gewoon lekker van me afschrijven. Die rare hersenspinsels in mijn hoofd bevrijden. Expertise of geen expertise.

En zo komt het dat ik de afgelopen weken geen blog op m’n beeldscherm kreeg. Want ik wil helemaal niet het zoveelste blog over mijn vakgebied schrijven. Daar zijn er namelijk al heul erg veel van. En ik word er niet blij van. Dus schreef ik maar niks. Want welke post, tip, boek of magazine ik ook las; blog over je expertise!

Dan kap ik er wel mee

Wat als ik dat helemaal niet wil? Wat als ik het een paar keer geprobeerd heb, maar er minder lol aan beleefde als aan mijn eerdere blogs? STOP ER DAN MEE. Die 4 woorden heb ik de afgelopen weken tegen mezelf gezegd. ‘Stop niet met bloggen, maar stop met die onderwerpen. Ga gewoon weer bloggen over de dingen die in je hoofd zitten.’

Toen diende het volgende obstakel zich aan. Want: ‘wie zit daar nu op te wachten?’ ‘Niemand waarschijnlijk, maar vind je het leuk om te doen?’ En zo ging dit gesprekje in mijn hoofd nog even door. We kwamen er niet uit, die stemmen en ik.

Tot ik uit pure frustratie in Google tikte: ik heb geen inspiratie om te bloggen! En via via kwam ik op de blogpagina van Kitty Kilian. En daar stond me toch een eyeopener: waar tekstschrijvers niet over moeten bloggen.

Dit is wat Kitty er over zegt:

‘Tekstschrijvers bloggen meestal over hoe je teksten moet schrijven. Soms compleet met kofschip-uitleg (tegenwoordig: XTC-Koffieshop). En anders wel met lange handleidingen over hoe je een Instagram account aanmaakt -wat niemand wil lezen- omdat ze denken dat hun klanten hulp nodig hebben bij het online gaan -wat ze niet hebben.’

Ik snap dat niet

Kitty Kilian, De blogacademie

‘Ik snap nooit waarom tekstschrijvers willen schrijven over schrijven. Mensen komen naar ze toe om teksten te laten schrijven, niet om zelf te schrijven. Dus waarom zou je je klanten onderwijzen in iets waar ze juist een broertje dood aan hebben?’

‘Een tekstschrijver hoeft dus helemaal niks anders te doen dan te laten zien dat hij leuk kan schrijven. Dáár komen zijn klanten voor.’ Dank, duizendmaal dank, Kitty!

Ben je toch nieuwsgierig of ik een zakelijke blog voor jou kan schrijven? Laat het me weten!