‘Zoveel te doen, ik heb nog zoveel te doen. Ik moet nog….’ Ken je dit liedje van de Nederlandstalige popgroep Toontje Lager nog? Het illustreert hoe druk we zijn of beter; hoeveel druk we onszelf opleggen. En al die dingen die we dan nog moeten doen, hoe gaan we dat onthouden?
Daar hebben we lijstjes voor. Iedereen heeft ze. Ergens achterin een agenda, op een los blaadje of genoteerd in een speciaal aangeschaft schrijfboekje. Lijstjes met alles wat we nog moeten of willen doen. Lijstjes met onze dromen en doelen.
Waarom maken wij eigenlijk lijstjes?
De simpelste reden is: om niets te vergeten. We zijn vaak met veel verschillende dingen tegelijk bezig. We combineren werk en gezin en moeten daarbij ook onze sociale contacten bijhouden. Grote kans dat je een keer iets vergeet. Dat kaartje dat je moet sturen of die mail om je bijdrage aan de opvang van ontheemde wipneuskikkers stop te zetten.
Als we een notitie maken van de dingen die we moeten doen, creëert dat rust in ons hoofd. Zo, het staat genoteerd, dus we kunnen het weer fijn vergeten. En dat moet ook wel, want onze hersenen voelen zich prettig bij stapjes. Het onthouden van een grote brij ineens is moeilijk, maar heldere, kleine stapjes helpen ons om de dingen beter te onthouden. En zo werkt dat ook met lijstjes. Dat zijn kleine stapjes die we noteren. En het opschrijven van die stapjes, is de eerste stap van het onthouden.
Het onderhoudslijstje
Ik heb er legio. De meeste bestaan alleen in mijn hoofd. Zo heb ik er één met dingen die er nog aan het huis moeten gebeuren. Dat is veruit de langste. En overigens ook degene die nooit korter wordt.
Het wensenlijstje
Het lijstje met spullen die ik graag wil kopen, maar nu geen budget voor (over) heb, is mijn wensenlijstje. Zoals een nieuwe bank, een scooter of een andere tuinset. Heeft geen prioriteit en krijgt het ook nooit, want ik geef weinig uit. En met een liefde voor vintage spullen word ik nooit een big spender.
Het lijstje met stomme dingen
Ik heb ook tijdelijke lijstjes. Die zijn meer in de trant van: de doos met medicijnen ontdoen van alle poeders en pillen die over datum zijn, het bakje met kruidenpotjes ontdubbelen en de la waar die doos macaroni vorige week (of was het vorige maand?) is omgevallen uitzuigen.
De tijdelijke lijstjes zijn de lastigste. Om te onthouden, maar ook om vanaf te komen. Want daar staan eigenlijk alleen maar klusjes op die geen prioriteit hebben en ook stom zijn om te doen. Het is makkelijk om ze te ontkennen, niemand weet immers van hun bestaan.
De digitale lijstjes
Digitale lijstjes heb ik best veel, in Excel. Zonder dat programma raak ik in paniek. Excel is mijn kompas op mijn ondernemersreis. Zo heb ik een lijstje met boeken die ik nog wil lezen, e-books die ik heb gedownload maar die ergens in een map ‘leesvoer’ staan en een zakelijk to-dolijstje. Website bijwerken, nadenken over wel of geen nieuwsbrief, een e-book maken (waarover in godsnaam?) en cursussen die zijn aanbevolen door connecties.
Maar ook financiële lijstjes. Want ondanks de overzichten uit mijn digitale boekhouding, maak ik liever zelf een spreadsheet van mijn omzetgegevens. Ik maak vergelijkingen waarvan een ander het nut niet inziet, maar die mij rust geven. Rust om te zien dat ik weliswaar mijn beoogde omzet voor dit eerste jaar als zelfstandige niet helemaal ga halen, maar na de behoorlijke zomerdip loopt de trendlijn toch nog steeds licht omhoog.
Ik heb de houvast van de lijstjes nodig
De lijstjes geven mij houvast. Ondanks dat ik voél dat het wel goed komt, laten de lijstjes me ook zíen dat ik op de goede weg ben. Met ups en downs, daar schreef ik al eens deze blog over, maar toch op weg om mijn doelen te verwezenlijken. Al verschillen die soms van dag tot dag. Want hoe standvastig ik ook ben over zelfstandig zijn, het maakt me ook onzeker. Onzeker of ik er wel van kan leven, of ik wel voldoende klanten heb, of ik wel kan waarmaken wat ik pretendeer. Juist dan herinneren de lijstjes mij aan mijn doel: vrij en zelfstandig doen waar ik goed in ben.